วิสัยทัศน์  "ประชาชนมีคุณภาพชีวิตที่ดี  สู่วิถีตำบลพอเพียง"

"เล่าสู่  ตำนานวังตะกอ"

          ในสมัยก่อน  มีกลุ่มชน กลุ่มบุคคล  รวมตัวกันเป็นชุมชน  ตั้งอยู่ ณ  ริมแม่น้ำหลังสวน  ซึ่งเป็นแม่น้ำสายสำคัญและสายหลักของเมืองหลังสวน  แม่น้ำเป็นหัวใจของการทำมาหากิน  การค้าขาย  การแลกเปลี่ยนสิ้นค้าระหว่ากันจึงเกิดชุมชนกลุ่มหนึ่ง  รวมตัวกันจัดตั้งเป็นชุมชนน มีผู้คนอาศัยเป็นจำนวนมากอาศัยแม่น้ำหลังสวนเป็นเส้นทางคมนาคมขนส่งสินค้าและแลกเปลี่ยนสินค้าซึ่งกันและกัน  ชาวเรือส่วนมากที่ได้ผ่านไปมาทางน้ำจะแวะพักค้างคือนและจอดเรือตามริมฝั่งที่มีน้ำลึกๆ  เรียกตามภาษาถิ่นว่า " วัง" และบริเวณ  "วัง"  มีต้นไม้ชนิดหนึ่งเป็นไม้ยืนต้นเปลือกของผลจะมีลักษณะเป็นหนามห่อหุ้มรอบๆ  เมล็ด  เรียกว่า  " ต้นกอ"  ขึ้นบริเวณริมแม่น้ำที่เป็นวังน้ำวน  มีกิ่งก้านใบปกคลุมบริเวณ  "วังน้ำวน" ให้ความร่มรื่นเป็นที่กำบังแสงแดดได้เป็นอย่างดี  ทำให้ชาวเรือนิยมมาจอดเรือบริเวณนี้กันมาก  ทำให้บริเวณดังกล่าวกลายเป็นชุมชนและท่าเรือสำหรับค้าขายและแลกเปลี่ยนสินค้าซึ่งกันและกันของชาวบ้านในท้องถิ่นและชาวเรือต่างถิ่น  ทำให้ท่าเรือแห่งนี้เปรียบเสมือนตลาดน้ำแห่งหนึ่งในสมัยนั้น  ซึ่งชาวเรือต่างๆ  ที่ผ่านมาผ่านไปมักจะเรียกชุมชนนี้ว่า "วังกอ" หรือ  "ตลาดวังกอ"  คงจะนำคำว่า "วัง" และคำว่า "ต้นกอ"  มารวมกันแล้วใช้เรียกกันจนติดปากว่า  "วังต้นกอ"  ต่อมาเรียกผิดเพี้ยนมาเป็น "วังตะกอ"  จนถึงปัจจุบันนี้  

          ตามประวัติเมืองหลังสวนในสมัยนั้น  ปี พ.ศ. ๒๔๒๐  โปรดเกล้าฯ  และพระราชทานสัญญาบัตรแต่งตั้ง  นายคอซิมเต็ก  เป็นพระครูราชโภคากร  เป็นผู้ว่าราชการเมืองหลังสวนและสมัยนั้นผู็คนในเมืองหลังสวนและชุมชน  "ตลาดวังกอ"  ได้รับความเดือดร้อนจากการปล้นสะดมของกลุ่มโจร  อั้งยี่ (ยี่หินหัวควาย)  ลักวัวลักควายของชาวบ้านและปล้นคนเชื้อสายจีนที่เข้ามา่ทำการค้าขายกับ " ตลาดวังตะกอ"  ได้สร้างความเดือดร้อนให้กับชาวบ้านอย่างมาก

          สมัยต่อมาประมาณปี  พ.ศ. ๒๔๓๗  ในสมัยรัชกาลที่ ๕   สมเด็จพระเจ้าบรมวงค์เธอเจ้าฟ้ากรมพระยาภานุพันธ์ุวรงศ์วรเดช  ทรงนิพนธ์รายละเอียดของเมืองหลังสวน  ไว้ในหนังสือ "ชีวิวัฒน์"  ในตอนหนึ่งของหนังสือที่ได้กล่าวถึง "ตำบลวังตะกอ"  ความว่า "ถึงขึ้นไปทางฝั่งเหนือถึงขาเล็กที่ตำบลวังตะกอเรียกว่า  บ่อเงิน  บ่อทอง  ตีนเขาลงมาถึงน้ำเป็นศิลาแดงเวิ้งชะวาดที่ตรงหาดชะวาดน้ันน้ำเชี่ยว  เวลาน้ำลดลึกประมาณ ๔-๕  วา  ข้างใต้น้ำเรียกว่า  บ่อทอง  ชะวาด  เหนือน้ำเรียกว่าบ่อเงิน"  และต่อมาชุมชนตลาดวังตะกอ  ได้เปลี่ยนแปลงตามสภาพธรรมชาติการปกครอง  การคมนาคมจึงได้ย้ายตลาดวังตะกอไปที่ "ท่าต้นโด"  บริเวณตลาดหลังสวนปัจจุบันและในเวลาเดียวกันนั้น  วัดอยู่ทางทิศตะวันตกของตลาดวังตะกอ  เรียกว่า "วัดลุ่ม"  จึงได้ย้ายวัดและชุมชนมาตั้งในที่แห่งใหม่  คือชุมชนบ้านนอกไส  หมู่ที่ ๓  ซึ่งมีการเปลี่ยนชื่อวัดหลายครั้งจนกรทั่งเปลี่ยนมาเป็น  "วัดสมุหเขตตาราม"  (วัดหัววัง) จนมาถึงปัจจุบัน